Często spełniamy „zachcianki” naszych dzieci, zapewniając im rzeczy materialne - ubranie, telefon, nowe zabawki, akceptujemy wielogodzinne siedzenie przed komputerem. Wydaje się nam, że je w ten sposób uszczęśliwiamy. Tymczasem wiele dzieci  marzy o tym, aby rodzice zainteresowali  się nimi, wysłuchali, co mają do powiedzenia, wspólnie spędzili z nim  czas, wspierali w porażkach i doceniali. Polskie dzieci często czują się samotne i brak im poczucia własnej wartości. Często słyszymy od nich: „ Nie chce mi się tego robić, to nie ma sensu, świat jest do bani”. Drobne niepowodzenia, brak wsparcia i lekceważenie problemów powoduje ich zniechęcenie i obojętność.

Dzieci potrzebują, aby ktoś im powiedział, że są ważne. Chcą to czuć. Bardzo pragną –naszej uwagi. Po prostu, a nie dlatego, że są grzeczne, dobrze się czują.

Jesteśmy na drugim miejscu w Europie pod względem liczby samobójstw wśród nastolatków, a depresja staje się coraz powszechniejsza wśród dzieci i młodzieży.

Dzieci, młodzież potrzebują naszego zainteresowania, pomocy i  uwagi. Tymczasem od najmłodszych lat pytamy dzieci: „ odrobiłeś lekcje, jaki dostałeś stopień, jak zrobiłeś test, rysunek?”. Pytamy o wynik, nie o to co dziecko przeżywa, jakie mu towarzyszą emocje?.

Rozliczamy lub odwrotnie pozostawiamy samych sobie.  Dlatego my dorośli zamiast oceniać, krytykować,  ignorować powinniśmy doceniać, rozmawiać, okazywać zainteresowanie, motywować.

Inny powód złej kondycji psychicznej nastolatków to poczucie bezsilności. Jeśli jesteś przekonany, że nic od ciebie nie zależy, wszystko wokół będzie wydawało się beznadziejne, słabe, a świat ponury i głupi. Ale kiedy zrozumiesz, że masz na coś wpływ, to tak jakbyś zapalił lampę. Dlatego warto przekonać nastolatka, że ma na coś wpływ poza ocenami w szkole, że jest kimś wartościowym, dla kogo warto rano wstawać z łóżka.

Polecam nastolatkom i rodzicom książkę pt. „ Chcę być kimś czyli jak osiągnąć cele, w czasach, gdy wszyscy dookoła mają wywalone” Michała Zawadki  Wydawnictwo Mind & Dream

.